Have you ever been in love?

“Have you ever been in love? 

Horrible isn’t it? 

It makes you so vulnerable. 

It opens your chest and it opens up your heart and it means that someone can get inside you and mess you up. You build up all these defenses, you build up a whole suit of armor, so that nothing can hurt you, then one stupid person, no different from any other stupid person, wanders into your stupid life…You give them a piece of you. 

They didn’t ask for it. They did something dumb one day, like smile at you, and then your life isn’t your own anymore. 

Love takes hostages. It gets inside you. It eats you out and leaves you crying in the darkness, so simple a phrase like ‘maybe we should be just friends’ turns into a glass splinter working its way into your heart. It hurts. Not just in the imagination. Not just in the mind. It’s a soul-hurt, a real gets-inside-you-and-rips-you-apart pain. I hate love”. 

– Neil Gaiman

Κραυγές και Ψίθυροι..

Μια μέρα ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:


 -"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται"


-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" απάντησε ο ένας.


 -"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους" ξαναρωτά ο σοφός.

 -"Ξεφωνίζουμε όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος" είπε ένας άλλος μαθητής Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: "Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;"


Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..



"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
 Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ..
και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά για να καλύψει την απόσταση..

Όσο πιο οργισμένοι είναι τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν'ακουστούν.


 Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν... κάθε άλλο μιλούν σιγανά και τρυφερά..
Γιατί;
Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν... παρά μονάχα ψιθυρίζουν.

Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:"Οταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν... μην λέτε λόγια που σας απομακραίνουν γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού"

Παραμύθι με λυπημένο τέλος

"Προχωράμε ανταλλάσσοντας ανεπάρκειες με τους αγαπημένους μας
και το πιο όμορφο παραμύθι είναι εκείνο με το λυπημένο τέλος.


Είναι το μόνο παραμύθι
που σε βάζει στον πειρασμό να το πιστέψεις"



Μιλτιάδης Πασχαλίδης