ΜΕΒΛΑΝΑ ΤΖΕΛΑΝΤΙΝ ΡΟΥΜΙ - ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

"Γεννήθηκα μες από ένα ατέλειωτο σκοτάδι

Είδα το φως, φοβήθηκα

Έκλαψα.

Με τον καιρό έμαθα να ζω στο φως

Είδα το σκοτάδι, φοβήθηκα.

Ήρθε μια μέρα που αποχαιρέτησα όσους αγαπούσα για το σκοτάδι.

Έκλαψα.

Έμαθα να ζω.

Έμαθα πως γέννηση είναι η στιγμή εκείνη που η ζωή αρχίζει να τελειώνει,

έμαθα πως το ενδιάμεσο διάστημα, είναι όσος χρόνος κλέβεις .απ' το θάνατο.

Έμαθα τον χρόνο

Τον ανταγωνίστηκα

Έμαθα πως με τον χρόνο δεν θα ανταγωνιστείς

πως με τον χρόνο θα μονοιάσεις .

Έμαθα τον άνθρωπο,

Έπειτα πως υπάρχουν καλοί και κακοί ανάμεσα στους ανθρώπους.

Κι έπειτα έμαθα πως μέσα σε κάθε άνθρωπο

Υπάρχει το καλό και το κακό.

Έμαθα να αγαπώ

Έπειτα να εμπιστεύομαι.

Κι έπειτα έμαθα

πως η εμπιστοσύνη είναι κάτι πιο μόνιμο απ' την αγάπη,

πως η αγάπη χτίζεται πάνω στο στέρεο έδαφος της εμπιστοσύνης

Έμαθα τη σάρκα του ανθρώπου.

Έπειτα πως κάτω απ' τη σάρκα βρίσκεται μια ψυχή...

Κι έπειτα πως πάνω στη σάρκα είναι στην ουσία η ψυχή.

Έμαθα το σύμπαν .

Έπειτα με ποιους τρόπους φωτίζεις το σύμπαν.

Στο τέλος έμαθα πως για να μπορέσεις να φωτίσεις το σύμπαν

Πρέπει να μπορείς να ρίξεις ολόγυρά σου φως.

Έμαθα το ψωμί.

Έπειτα πως για την ειρήνη πρέπει να παραγάγεις πολύ ψωμί

Κι έπειτα έμαθα πως όσο σημαντικό είναι να παράγεις πολύ ψωμί

άλλο τόσο είναι και να το μοιράζεις δίκαια.

Έμαθα να διαβάζω.

Έπειτα έμαθα στον εαυτό μου τη γραφή.

Και μετά από λίγο, μου έμαθε η γραφή τον εαυτό μου...

Έμαθα να φεύγω.

Κι έπειτα να μην αντέχω και να γυρίζω.

Και πιο έπειτα να φεύγω παρά τη θέλησή μου...

Έμαθα να αψηφώ σε νεαρή ηλικία τον κόσμο.

΄Επειτα κατέληξα στην άποψη πως πρέπει να βαδίζεις με τα πλήθη.

Κι έπειτα πως πρέπει στην ουσία να βαδίζεις ενάντια στα πλήθη.

Έμαθα να σκέφτομαι.

Έπειτα έμαθα να σκέφτομαι μέσα σε καλούπια.

Έπειτα έμαθα πως σκέφτεσαι σωστά

όταν σκέφτεσαι γκρεμίζοντας καλούπια.

Στο σπίτι έμαθα τη σημασία της τιμής.

Έπειτα πως είναι ατιμία να περιμένεις από τον άπορο τιμή

έμαθα πως, καθώς είναι κάτω απ' το χέρι της αμαρτίας η αληθινή τιμή,

δεν πρέπει να απλώνεις στην αμαρτία το χέρι σου.

Μια μέρα έμαθα την αλήθεια.

Και πως η αλήθεια είναι πικρή.

Έπειτα έμαθα πως μια δόση πίκρας, προσθέτει, όπως και στο φαγήτο, "γεύση" στη ζωή.

Έμαθα πως κάθε ζωντανό θα γευτεί τον θάνατο,

αλλά πως μονάχα κάποια θα γευτούνε τη ζωή.

Εγώ δεν αγαπώ τους φίλους μου ούτε με την καρδιά μου ούτε με το μυαλό

Γίνεται ποτέ ;.

Η καρδιά σταματά.

Το μυαλό ξεχνά.

Εγώ τους φίλους μου τους αγαπώ με την ψυχή μου.

Αυτή ούτε σταματά, ούτε ξεχνά... "