ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΕΙΣ

"Κάποτε θα είμαστε σαν δύο τραίνα σε μια διασταύρωση

Που μόλις προλαβαίνεις να φωνάξεις «καληνύχτα»

Να δείς το πρόσωπο του άλλου

Πίσω απο το αχνισμένο τζάμι.

Καμιά χειραψία.

Σε κανένα ποτήρι δεν θα εφαρμόζουν

Τα καπνισμένα δαχτυλά μας

Θα μαυρίζουμε απο άλλο κάρβουνο

Θα είμαστε εσύ, εσύ

Και γω, εγώ.

Αυτή η σιωπή είναι δική μου

Είναι η ομιλία μου

Στην ανέκφραστη στιγμή

Πάρε τη σιωπή μου στα χέρια σου

Και μιλησέ της

Πάρε την ομιλία της

Και βυθίσου στη σιωπή.

Εσύ δεν είσαι για σώμα

Για μαλλιά σγουρά

Και για ταξίδια.

Εγώ είμαι για σώμα

Για μαλλιά σγουρά

Και για ταξίδια.

Εσύ είσαι για πρόσωπο ωραίο

Να φαίνεται και να κοιτάζεται

Μια προσευχή είσαι

Κι εγώ η ντροπή της.

Τα μάτια σου

Είναι απο ουρανό και αστραπή

Απο βαθιά όραση είναι

Κοιτάζεις και κοιτάζομαι

Αποχωρίζομαι και βρίσκομαι.

Τα μάτια σου

Είναι δυο φωτιές δυο σύνορα

Περνώ ανάμεσά τους

Και δεν καίγομαι.

Εμείς είμαστε τα παράξενα πουλιά

Απο κανένα γένος

Καμία συνουσία

Πέσαμε σαν ώριμοι καρποί

Απο κάποια παράξενα δέντρα

Έτσι ακέραιοι και έτοιμοι".